Caritas Diecezji Rzeszowskiej zorganizowała od 9 października do 25 października br. jesienne formacyjne spotkania dla członków Parafialnych Zespołów Caritas z całej Diecezji.
W programie:
- modlitwa różańcowa
Tajemnica I – Orędzie Franciszka na I Światowy Dzień Ubogich
Dzieci, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą. (1 J, 3,18) Te słowa Apostoła Jana wyrażają nakaz, od którego żaden chrześcijanin nie może się uchylić. Tak rozpoczyna Ojciec św. Franciszek swoje orędzie na I ŚDzU.
Pisze: na zakończenie Jubileuszu Miłosierdzia chciałem ofiarować Kościołowi Światowy Dzień Ubogich, aby wspólnoty chrześcijańskie na całym świecie stawały się coraz wyraźniejszym i konkretnym znakiem miłości Chrystusa do tych ostatnich i najbardziej potrzebujących. Pragnę, aby do całości obchodów innych Dni ustanowionych przez moich Poprzedników, które są już tradycją w życiu naszych wspólnot, był dołączony ten Dzień, jako znakomicie dopełniający je element ewangelicznego upodobania Jezusa do ubogich….Pragnę, aby wspólnoty chrześcijańskie, w tygodniu poprzedzającym ŚDzU, który w tym roku przypada na 19 listopada zaangażowali się w przygotowanie wielu momentów przyjacielskich spotkań, naznaczonych solidarnością i konkretna pomocą. Będzie można zaprosić ubogich oraz wolontariuszy do wspólnego uczestnictwa w Eucharystii podczas tejże niedzieli, tak by jeszcze bardziej autentyczną stała się celebracja Uroczystości Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata, która przypadnie w kolejną niedzielę. W te właśnie niedzielę poświęcona ubogim, jeśli w naszej okolicy żyją biedni, którzy potrzebują pomocy i opieki, zbliżmy się do nich: niech to będzie odpowiednia chwila na spotkanie Boga, którego szukamy. U podstaw wielu konkretnych inicjatyw, które będą realizowane w tym Dniu niech będzie zawsze modlitwa. Orędzie kończy Franciszek: Biedni nie są problemem, ale zasobem, z którego możemy zaczerpnąć, aby przyjąć i żyć istotą Ewangelii.
Intencja: Za ubogich – o umiejętność pomagania
Tajemnica II – Miłosierdzie w parafii – jakie zalecenia były dawniej?
Bp Leon Wetmański przed wojną głosił konferencje do Stowarzyszenia Pań Miłosierdzia w Płocku. Warto sięgnąć po jego rozważania na temat miłosierdzia w parafii. Tradycja chrześcijańska najlepiej określa parafię kiedy ks. proboszcza nazywa ojcem, a wszystkich parafian dziećmi. Rzeczywiście, parafia – to duża rodzina chrześcijańska. Zwykłą rodzinę łączy sakrament małżeństwa i z niego płynąca łaska uświęcająca i łaski uczynkowe. Rodzinę zaś parafialną łączy Najświętszy Sakrament, czyli sam Pan Jezus mieszkający w kościele pod opieką proboszcza. Najświętszy Sakrament nazywamy Sakramentem Miłości. Wykonanie uczynku miłości, gdy potrzebującemu przychodzimy z pomocą nazywamy miłosierdziem. Jeśli jedna osoba w rodzinie jest chora, wszyscy jej członkowie razem z nią powinni cierpieć. Jeżeli jeden parafianin głodny, wszyscy muszą się z nim dzielić, tym co mają, jeżeli jeden nie ma odzienia…
Parafia pod względem miłosierdzia chrześcijańskiego zorganizowana należycie będzie miała pewne konieczne instytucje. Dla małych dzieci będzie mała ochronka w której należy zwrócić uwagę na najuboższe dzieci. Potem przychodzi czas I Komunii św… Przecież idą do Komunii także ubogie…
W zwykłej rodzinie najwięcej kłopotu sprawiają dzieci niedorozwinięte, to samo stosuje się i do parafii. Młodzież starsza i ta zorganizowana i niezorganizowana powinna mieć swoją opiekę, aby odbywały się prawidłowo, zarówno ich prace jak i zabawy.
Każdy parafianin i każda parafianka doskonale zna swoje instytucje charytatywne i tam znajdzie dla siebie obfite źródło zasług.
Intencja: Za ks.Probszcza i parafię oraz grupy parafialne
Tajemnica III – Otoczmy Różańcem Ojczyznę
Różaniec do granic to piękna inicjatywa świeckich. (Maciej Bodasiński i Lech Dobkowicz z Fundacji Solo Dios Basta – Tylko Bóg Wystarczy). Przeżyliśmy go tak jak każdy mógł…
Jest w Warszawie przy kościele św. Stanisława Kostki szczególny różaniec autorstwa Jerzego Kaliny który z 58 głazów wyznacza granice Polski. Warto w roku 70 rocznicy urodzin bł. Jerzego Popiełuszki o tym wspomnieć. Przy nim modlił się św. Jan Paweł II razem z rodzicami ks. Jerzego. Matko, dałaś nam wielkiego syna – powiedział do Marianny Popiełuszko. Ojcze święty, ja nie dałam, ale Bóg dał przez mnie światu. Słuchaj matko pouczenia o twoim powołaniu. Papież pocałował ją wtedy w głowę, a potem przygarnął do siebie ojca ks. Jerzego.
Wraz z całą Polską przeżywamy Narodowy Jubileusz – 300 lat koronacji mając świadomość, że Jasna Góra to także stolica różańca. Zanim powiemy kika zdań o Fatimie, nie możemy nie wspomnieć o wezwaniu do modlitwy różańcowej które usłyszały w języku polskim 140 lat dwie dziewczyny w Gietrzwałdzie. Dziś trwamy z Maryją na modlitwie i wzywamy wstawiennictwa świętych Dzieci: Hiacynty i Franciszka. Fatima to modlitwa, pokuta i sprawiedliwość. Nawiązując do Fatimy pisał św. Jan Paweł II na V ŚDzCh w 1997 r.: Naglące wezwanie Maryi do pokuty nie jest niczym innym jak tylko przejawem Jej macierzyńskiej troski o los ludzkiej rodziny, potrzebującej nawrócenie i przebaczenia. Naszej modlitwie niech towarzyszy zapis wierszowany uwieczniony na jednym ze sztandarów umieszczonych w Sanktuarium Narodu:
„Nie oderwie nas od Ciebie
żaden niecny czyn Judasza
bo na ziemi i na niebie
Tyś Jedyna Matka nasza”
Intencja: Za Ojczyznę
Tajemnica IV – Rok świętego Brata Alberta
Z woli naszego parlamentu, głównie Senatu, bieżący rok w 100 śmierci Adama Chmielowskiego jest rokiem tego wielkiego Polaka. Zapewne znamy główne ramy jego biografii która zamyka się w latach 1845 – 1916. Kardynał Wojtyła: Wiemy, że była to natura bogata, że nie szczędził siebie. Dał tego dowód, gdy jako niespełna 20-letni młodzieniec wziął udział w Powstaniu Styczniowym. Wszystko postawił na jedna kartę dla miłości Ojczyzny. Miłość Ojczyzny wypaliła na nim dozgonny stygmat; pozostał kaleką do śmierci, zamiast własnej nogi, nosił protezę. Święty Jan Paweł II który go kanonizował tymi słowy określał tego człowieka: „Rzucony na kolana przed majestatem Bożym, upadł na kolana przed majestatem człowieka i to najbiedniejszego, najbardziej upośledzonego, przed majestatem ostatniego nędzarza”. Wszyscy znamy słowa Brata Alberta: Powinno się być dobrym jak chleb; powinno się być jak chleb, który dla wszystkich leży na stole, z którego każdy może kęs dla siebie ukroić i nakarmić się, jeśli jest głodny.
Patrzę na Jezusa w Jego Eucharystii: czyż Jego miłość mogłaby obmyślić jeszcze coś piękniejszego? Skoro jest Chlebem i my bądźmy chlebem. Skąpy jest ten, kto nie jest jak On. Dawajmy siebie samych. Bez miłości grosz jest szorstki, strawa podana niesmaczna, opieka najlepsza niemiła.
W dniu kanonizacji św. Jan Paweł II: Czyż ten, który idąc za Chrystusem – pomagał ludziom dźwigać się, odzyskiwać ludzką godność i podmiotowość, stawać się współtwórcami wspólnego dobra społeczeństwa – nie jest nam dany jako znak i patron tego trudnego przełomu?”
Intencja: W roku 25-lecia dziękujmy za opiekę patrona św. Brata Alberta
Tajemnica V – Diecezjalne dzieje miłosierdzia
Ubogich zawsze macie u siebie (J 12,8). Pierwszy Biskup Rzeszowski Kazimierz Górny powołując z dniem 8 maja 1992 diecezjalną Caritas pisał: Kościół zawsze otacza szczególną troską ludzi ubogich, chorych, potrzebujących… Niech święty Brat Albert patronuje tej działalności. Błogosławiony Józef Sebastian Pelczar i Błogosławiona Karolina niech towarzyszą swym wstawiennictwem. Serdecznie błogosławię wszystkim, którzy podejmą współpracę i samarytańska służbę w ramach Caritas Diecezji Rzeszowskiej.
Życząc błogosławieństwa wspomniał pasterz o wspaniałych tradycjach miłosierdzia podejmowanych przez diecezje przemyską i tarnowską. Te tradycje to także duch świętych i ludzi miłosierdzia którzy przez te ziemie przemierzali na czele ze św. Jadwigą Królową, św. Józefem Sebastianem, bł. Karoliną, bł. Władysławem, ks. Wojciechem Borowiuszem w Cmolasie i na Akademii Krakowskiej.
– 21 placówek oraz RORE
– 250 SKC oraz 3 CA
– PZC w każdej parafii?
Potrzeba <wyobraźni miłosierdzia>, aby przyjść z pomocą dziecku zaniedbanemu duchowo i materialnie – od 1993 program kolonii i zimowisk – z projektu skorzystało 36945
+ 5619 na zimowisku oraz 3315 dzieci polskiego pochodzenia ze Wschodu – realizowany jest w Myczkowcach od 1994 a od 3 lat także w Budach Głogowskich, gdzie także uczymy właściwego spojrzenia i korzystania z przyrody zgodnie ze wskazaniem św. Jana Pawła II: Stwórca chciał, aby człowiek obcował z przyrodą jak jej rozumny i szlachetny pan i stróż. Nasz Pasterz bp Jan: Warto być dobrym. Trzeba odpowiedzieć każdego dnia na miłość, która nam ofiarował Bóg….
Intencja: O nowe spojrzenie na Caritas na następne 25 lat
- wręczenie dyplomu 25-lecia Caritas Diecezji Rzeszowskiej z błogosławieństwem Biskupa Rzeszowskiego dla PZC
- przygotowanie do obchodów I Światowego Dnia Ubogich ustanowionego na 19.XI. br. przez Ojca Świętego Franciszka
- sprawy bieżące i aktualności diecezjalnej Caritas
- przekazanie materiałów
- poczęstunek: kawa, herbata